Nagroda za osiągnięcia w kategorii Jeździectwo, statuetka konie

W 1134 roku w Neapolu powstała pierwsza Akademia Jeździecka, w której słynni mistrzowie ujeżdżali konie metodą maneżową i udzielali lekcji. Preferowano jazdę na całkowicie podporządkowanym koniu, poruszającym się w skróconych chodach. 

Jednym z największych nauczycieli jeździectwa był królewski mistrz konnej jazdy, koniuszy Ludwika XIV - Gueriniere. Uczył on ćwiczeń na giętkość i równowagę, wprowadził chody boczne, lotne zmiany nogi w galopie i klasyczny dosiad. Dążył do uzyskania konia rozluźnionego, spokojnego i posłusznego o regularnych i wygodnych dla jeźdźca chodach, konia który tworzy jedność z człowiekiem i pozwoli na zdobycie wielu nagród oraz trofeów.

W latach 1924-1939 w Polsce w szkole grudziądzkiej przy udziale Karola Rommla, Leona Kona i Zahorskiego powstała swoista odmiana włoskiej szkoły jazdy. Ponieważ opanowali oni zarówno jazdę maneżową w szkołach Fillisa jak i "szkołę naturalną" polska odmiana cechowała się większym opanowaniem koni dzięki starannemu ich ujeżdżeniu, lepszym oddziaływaniem na konia przy użyciu pomocy i dużą wszechstronnością jego wyrobienia. Jeżdżący tą metodą polscy jeźdźcy zwyciężali na wielu międzynarodowych zawodach i Olimpiadach zdobywając 18 Pucharów Narodów i 4 Medale Olimpijskie.