Nagroda za osiągnięcia w kategorii kickboxing, statuetki sztuki walki

Kick-boxing jest klasyfikowany jako współczesna gałąź dalekowschodnich sztuk walki. W początkowym okresie rozwoju kick-boxingu istniały dwa nurty tego sportu: japoński i amerykański. Japońska forma kick-boxingu powstała przez połączenie technik boksu tajskiego i karate. Rozwinęła się w drugiej połowie lat 60., gdy promotor bokserski Osamu Noguchi, zainspirowany walkami, które widział w Tajlandii, chciał zaszczepić boks tajski w Japonii. W połowie lat 70. XX wieku amerykańscy karatecy, sfrustrowani zasadami walki, które nakazywały zadawanie podczas zawodów ciosów z ograniczoną siłą, poszukiwali systemu, w którym mogliby zadawać ciosy pięściami z pełną siłą, a tym samym rywalizować w warunkach bardziej realnej walki. Jedno jest pewne, kickboxing japoński oraz amerykański przebyły swoją własną, osobliwą drogę rozwoju na własnych kontynentach.

W latach 60-tych były karateka, Mike Anderson, wybrał co najlepsze ze wszystkich dalekowschodnich sposobów walki i połączył to z boksem. Ustalił jasne reguły walki, a w trosce o zdrowie zawodników zastosował rękawice, ochraniacze na stopy oraz kaski. Taki sposób pojedynków był najbardziej zbliżony do realnej, współczesnej walki wręcz. W połowie lat 80-tych sport ten sklasyfikowano w Stanach na siódmym miejscu, na liście najbardziej popularnych sportów w USA, a najlepsi zawodnicy za swoje walki otrzymują nieziemskie nagrody pieniężne oraz wyjątkowe statuetki dla najlepszych zawodników.